Po uruchomieniu w marcu 2007 r. połączeń pasażerskich na trasie Rzeszów – Kolbuszowa szybko zdano sobie sprawę, że istniejąca infrastruktura na stacji końcowej nie będzie wystarczająca do obsługi podróżnych. Będzie tak zwłaszcza w przyszłości, gdy uruchomione zostaną połączenia dalekobieżne na linii. Dodatkowo sytuację pogarszał zły stan torów w obrębie całej stacji i istnienie w zasadzie prowizorycznych urządzeń SRK.
W 2008 roku firma Movares Polska sp. Z o.o. Oddział w Lublinie wykonała projekt, na podstawie którego po wygraniu przetargu Przedsiębiorstwo Robót Kolejowych Kraków 11 sierpnia przystąpiło do przebudowy stacji. Generalnie ilość torów głównych (jeden zasadniczy oraz trzy dodatkowe) na stacji nie zmieniła się. Zlikwidowano zbędne tory boczne (wyciągowy od strony Rzeszowa, odstawczy pomiędzy torami głównymi nr 1 i 5, oraz przedłużenie toru bocznego nr 9 w kierunku Rzeszowa) oraz nieużywaną od dawna bocznicę do „Kolbetu”. Zabudowano natomiast 4 nowe tory główne a także jeden tor boczny. Tor główny zasadniczy zabezpieczono z każdej strony żeberkami ochronnymi, natomiast od strony Ocic zabudowano krótkie żeberko wyciągowe. Zastosowano też nowy typ rozjazdów – wjazdy na tory główne dodatkowe mogą odbywać się z prędkością do 60 km/h – będzie to jednak możliwe dopiero po przebudowie urządzeń SRK, która nastąpi w drugim etapie. Do tego czasu pozostanie też zamknięty tor nr 2, a dla ruchu pociągów dostępne pozostaną tory nr 1 i 5.
Na razie jedyną ingerencją w urządzenia SRK było ustawienie sygnalizatorów w oparciu o nowy układ torowy i elektryczna centralizacja rozjazdów od strony Rzeszowa. Zorganizowano też przebiegi wyjazdowe do Dęby Rozalin, w oparciu o telefoniczne zapowiadanie pociągów. Planowana jest jednak całkowita wymiana urządzeń SRK na typ komputerowy lub przekaźnikowo-komputerowy. Już w tym roku odbędzie się także m.in. zabudowa półsamoczynnej blokady liniowej na szlaku Dęba Rozalin – Kolbuszowa.
Dla obsługi podróżnych, pomiędzy torami 1 i 5 powstał dwukrawędziowy, wyspowy peron o długości 400 metrów, przystosowany do przyjmowania praktycznie każdego pociągu pasażerskiego. Jest to peron wysoki (55 cm powyżej główki szyny – pierwszy (!) taki na Podkarpaciu) i szeroki (9,54 m), o nawierzchni z kostki brukowej.
Integralną częścią infrastruktury dla podróżnych jest również przejście podziemne, prowadzące z peronu do budynku dworca oraz w kierunku ulicy Fabryczne. Przejście to posiada monitoring z podglądem w KPP Kolbuszowa. Całość jest oczywiście przystosowana do potrzeb osób niepełnosprawnych.
Przebudowy doczekał się także przejazd kolejowy na drodze wojewódzkiej nr 875 Mielec – Leżajsk. Zabudowane zostały na nim płyty przejazdowe typu Strail wraz z chodnikiem. W związku z dobrym stanem tego przejazdu nie była to jednak naprawa główna – część elementów została powtórnie wykorzystana.
Nowy peron został udostępniony pasażerom wraz z początkiem obecnego rozkładu , zaś budowa przejścia podziemnego i ostatnie prace porządkowe trwały do kwietnia. W tym roku przewiduje się jeszcze wykonanie ogrodzenia północnej głowicy rozjazdowej.
Podsumowując, modernizacja podkarpackiej stacji kolejowej cieszy, gdyż podróżni otrzymają komfortowe warunki korzystania z pociągów. Miejmy nadzieję, że kolejne kroki, już po zakończeniu modernizacji linii nr 71 wykona samorząd wojewódzki, który skieruje na tą linię odpowiednią ilość pociągów. W przeciwnym razie infrastruktura kolejowa pozostanie niewykorzystana, a pieniądze na nią przeznaczone po raz kolejny okażą się „wyrzucone w błoto”.
Zdjęcia: Dariusz Krysztofiak
Źródło: informacja własna